තටු සිදළු සමනළ බිළිඳා

පිණි පොදට මුවා වී නිදන්න

වහලක් නැති සඳ

සැඩ හිරු කිරණට සැඟව ගන්න

සෙවනක් නැති සඳ

වීදි කොනක හුදකලාව සෙනෙහස යැද යැද

බත් පතට ඉදුල් අහුලන පුත

රුදුරුයි දුක් කඳ.........

මොලකැටි මුව සිප ගන්නට

දෙගුරුන් නැතිවට

අදරින් සනසාලන්නට

කිසිවෙකු නැතිවට

අවිහිංසක මල් කැකුලකි

නුඹ මාවත කොන

කටු ඉඹුල් ගහේ ඉස්මත්තේ

අතු අග පීදුන..............

කිරි සුවඳ නොගිය මුත් මුවඟේ

උහුලන දුක් කඳ

ලෝ පාලක දෙවියන්වත්

දුටුවේ නැති වද

වීදිය දිග දිවි යදිනා

අවමන් විඳ විඳ

සියුමැලි සමනළ බිළිඳා නුඹ

තටු සිඳලන ලද..........