සැඟව ගිය තරු පහන

සිසිල් සඳ පහන් සිළ නොදැල් වුවද රැයේ

හැමදාම තරු ඇසක් දිලිසුනා නුඹ කුසේ

හුදකලා හදවතක් ඉකිබිඳින යාමයේ

සඳ නොවේ තරු කිරණ පමණි හද සැනසුවේ........................

සුවඳ වත් පවන් රැළි හොර හොරෙන් පැමිණිලා

වෙලී කොඳුරයි රහස් දෙසවනට ලංවෙලා

නොපීදුව සිහිනයක සුවඳ හදවත තලා

පිපුණු කඳුලැලි දැකම තරු එලිය මැලවුනා.........................

තනිකමට මුළුගැහුනු හදවතම ගොළුවෙලා

පැතුම් සිතුවිළි දෑළ උඩුහුළඟේ ඉගිලිලා

කවුළු පියපත තුළින් හදට සිසිළක් සලා

දිළි දිළී තනි රැක්ක තරු තිතත් සැඟවෙලා...................

අහිමි කරන්නට අවසරයි... නුඹ ලැබූ නිවහන....

කටේ කිරි සුවඳ නොගියද

මා පිය සෙනෙහසක් නැති සඳ

කවුරු නම් දනීද පුත

නුඹේ හද ළතැවුල..........

සෙනේහය අහිමි වූ වද

හිසට සෙවනක් නොලැබුනද

හිමිය එක් සම්පතක්

කඩමළුව ගිය වස්තරය..........

දූලි වැකි මාවතේ චන්ඩ හිරු රශ්මියේ

මාර දූ පුත් අතර සටනකින් ඉක්බිතිව

දිනූ බත් පත රැගෙන වීදි කොන හුදකලාවේ

බුදින්නට සැරසුනද නොමැත ඉඩ පාසුවක්

බත් පතට හවුල් වනු රිසින් දැවටෙන

බලු කපුටු මිතුරු කැළ ගෙන් නම්...............

ඇද හැළෙන පිණි පොදට

හමන සීතල සුළඟට

මුවා වී නිදන්නට අවැසිය හිසට වහලක්

වීදි කෙළවර තනන බෝක්කුව වෙත ගෙනා

සිමෙන්ති කැට තුල ලබන බව දුටිමි නුඹ

සිරියහනක සුව පහස........

නමුදු පුත.....

සමාවුව මැන මට

බෝක්කුව නිම කරන්නට

ලඟයි දැන් බොහොම.....

අහිමි කරන්නට නුඹ ලැබූ නවාතැන

දිරි නොමැතියද හදවතට

කළයුතුයි මා එලෙස

එය මගේ රාජකාරිය වූ බැවින...........

යථාර්තය..........

විකසිත කැකුළු කුසුමේ සුවදට රුවට

බඹරුන් සරයි නංවා ගුමු හඩ අවට

උදයේ පිපුණු නෑඹුල් කුසුමේ රුවට

අවමං කරයි ලොව අවිහිංසක මලට

බඹරුන් උරයි රොන් ගොස් මලකින් මලට

මල් දුක් දරයි මිහිරිව සුපිපුණු පවට

සැඩ හිරු රැසින් වැසි දහරින් මලට වට

පීඩා විදින්නේ මල මයි පිපුණාට

ඉර මල සැඟව යන සැන්දෑ යාමයට

මැලවුණු කුසුමෙ පෙති විසිරෙද්දී අවට

මල මත රැඟූ බඹරුන් නැත තනි කමට

මල සමු ගනී නටුවෙන් ගිලි හී බිමට

Dear Friends...

If I want to see you
I am searching you
every where…..

Though the clouds and stars,
on the air…..
When I look for you,
in the lighting rain &
the dreamy night…
But I never meet you
in there….

I know……
I’ll search you
in my past memories…..
I’ll sure……
You will be there………

Magical Sight......

Without my feelings,

on the starless night…

You glow emitting,

as a brilliant light….

You catch my heart,

with all your might….

But you fly away,
as a magical sight….

තටු සිදළු සමනළ බිළිඳා

පිණි පොදට මුවා වී නිදන්න

වහලක් නැති සඳ

සැඩ හිරු කිරණට සැඟව ගන්න

සෙවනක් නැති සඳ

වීදි කොනක හුදකලාව සෙනෙහස යැද යැද

බත් පතට ඉදුල් අහුලන පුත

රුදුරුයි දුක් කඳ.........

මොලකැටි මුව සිප ගන්නට

දෙගුරුන් නැතිවට

අදරින් සනසාලන්නට

කිසිවෙකු නැතිවට

අවිහිංසක මල් කැකුලකි

නුඹ මාවත කොන

කටු ඉඹුල් ගහේ ඉස්මත්තේ

අතු අග පීදුන..............

කිරි සුවඳ නොගිය මුත් මුවඟේ

උහුලන දුක් කඳ

ලෝ පාලක දෙවියන්වත්

දුටුවේ නැති වද

වීදිය දිග දිවි යදිනා

අවමන් විඳ විඳ

සියුමැලි සමනළ බිළිඳා නුඹ

තටු සිඳලන ලද..........

නොවටිනා බව දැනිණි...............

සරා සඳ මඩළ

නිලඹර සරසන සඳ

මා හද හඬා වැටුනා.....

දෑත දිගුකල ද සඳ මඩළ

මා දෝතට නොවඩිනා බැවින්...................

රුවන් මිණි තරු කැකුළු

ගුවන් පළසේ විසිරෙනා කල

මා නෙත වැලපුනා...........

තරු පහන් දැල්ව දිළුන ද ගුවන් පලසේ

මා ගෙලට රන් දමක් ව

නොලැබෙනා බැවින්....................

කසුන් අරුණළු දහර

මග එකළු කරද්දී

මා සිත සසැලුනා සොවින්.......

නුඹේ නෙත් දැහැනට

මා දෙනෙත සම වැදුනද

ඒ නෙතු පියන් යට

කඳුළු පිණි කැටයක්ව

සැඟව ගන්නට වත්

මා නොවටිනා බව දැනී.................

නුඹ නැවත එන තුරා

නිසළ හද විල් තලේ

ජල තරඟ නංවමින්

සිතුම් දිය කැළඹ වූ

මද සීත පිනි සුළඟ........

මිහිරිතම සෙනෙහසක තුසර මුතු ගවසලා

මියුරු පෙම් සිහිනයක මධු සුවඳ තවරලා

දිව්‍යමය හදවතක පෙම් සුසුම් වැල් සලා

රිදී අරුණළු සමග නුඹ මවෙත පැමිනියා.......

ඇසිපියන් පත් සැළෙන නිමේෂයකුදු නොරැඳි

සැඟවෙලා ගියා නුඹ මා වෙතින් නික්මිලා

නැවත මතු යම් දිනෙක නුඹ මවෙත එන තුරා

පිණි සිසිලෙ සුව විදිම් හද දියේ සඟවලා..............

කවි සිතක මියැදීම

ඔබ නිසා මා ලියූ කවි පද
ඉකිබිදී දින පොතේ පිටු මත
ඔබේ සෙවනේ ඔද වැඩුනු සිත
අකුරු කල පද මටම පමණද.......

සෙනෙහසේ සුමිහිරි සිතුම් වැල්
අමුන් අමුනා පබැඳි මුත් පද
බොලඳ හරසුන් වදන් පමණකි
කවි සිතක් හිමි නොමැති නුඹ ලඟ.......

ගොළුව යද්දෙන් මගේ කවි සිත
පතා මුළු ගැන්වුනද හදවත
මටත් රහසින් මැවුණු කවියක
අරුත වූයෙත් නුඹයි හිමි සඳ........

රඟමුද තව මේ ජීවිත දිය සැළියේ.......

දිදුලන පහන්සිළ වෙත
පෙම් බැඳ ඇදී යන
පළඟැටියෙකු මෙන්.......
ගිනි සිළ මත හැපී
දැවී යාද අප
ජීවිත ගිරි ලෙනේ.......
රැදුරු වාළුකා කතරේ
පිපාසිත මුවැත්තියක සේ.......
දෙනෙත රවටන
මිරිඟු සයුරු දිය
ලුහුබැද යමුද අප
මංමුලා වූ දිවිකතරේ........
රත් වන තුරු දිය සැළියේ
තුටින් කෙළිනා කකුළුවන් සේ........
ආශා දැහැනක වෙලී
රඟ දෙමු ද අප තවත්
මේ ජීවිත දිය සැළියේ..........

හැඳිනියෙමි නුඹ....

අවසඟ දුබල කය
හැරමිටි වාරුවට පවරා
සක්මනේ යෙදෙන නුඹ
දුටිමි මා නොබෝදා සිට.....

රිදී කෙහෙරැළි රොද, රැළිවැටුණු වත
මා නෙතට නුපුරුදු වූවද.....
හුරු පුරුදු සේ දැනේ මට
හරි හැටි මා දෑස නොපෙනුන ද
විඩා බර නුඹෙ නෙතු යුග.......

අහා... කෙළෙස නම් අදහම් ද....

බොහෝ කලකට පෙර
එකම කැදැල්ළක කූඩුවන්නට
පින් මදව වෙන් ව ගිය අප......

ජීවිතයේ සැදෑ ඉම ලොවේ තනි වූ වන්ව
මහලු මඩමෙ හි පියස යට
නැවත හමූ වූ වග........

වෙරදරමි සමුදෙන්න.....

අහිමි ප්‍රේමයක වැළපුම

චන්දන අරණ වෙත සපැමිනෙන
මද පවන
තුරු ළදැලි සිපගනී
ආදරෙන්.........

අසල දැවටී රහස් කොදුරා
ළපළු සැනසූවද
අවසරය නෑ පවන් රැල්ලට
දළුපත් හා රැදී ඉන්නට
සෙනෙහසින්........

ගිරි සිරස ඉහතෑවෙ සිට වඩින
සරා සඳවත
විල්දිය මතට බැස
කුමුදුපෙති හා දොඩමලු වූව ද
සෙනේහයෙන්........

පොකුණු ගැඹරේ පිළිඹිඹුව
කුමුදු යායට තනි රැකූවද
නිසළ විල ජලතලේ
දියකර සඳ පහන
රැදෙන්නට ඉඩක් නෑ
සදාකල්.........