පතකට සිඟාවිත් ඉවතට ලන පිළුණූ
අහරින් සතපවයි කුස ගින්නෙන් පෙළුණූ
මග ගාටමින් අත පා කදුළින් පිරුණූ
දෙනෙතින් යදින්නේ ජීවිතයද බිඳුනූ
වැහැරුනු දුබල කය සැරයැටියට බරද
වැසි පිණිපොදට අගුපිල්කඩ ඉඩ මදිද
කඩමළු රෙදි කඩ ට රෑ සීතල නැතිද
බිය වීපලා යන්නේ සුව දී නින්ද
නිවතුන් ඉකිබ්ඳින දුක් බර වීදී කොනේ
පණ නළ යදින නුඹෙ හද ගිණි දුටුව දිනේ
හැඳිනෙමි පියෙක් වග නුඹ මේදියත අනේ
පිළිසරණක් නැතිව මග තොට යදින සෙනේ
No comments:
Post a Comment