පා පහසින් විසිර යන
වැලි කැටයක් නොවී මා
නිල් ගගන අරා නැගි විසල් ගිරි ශිඛරයක් වී නම්............
සිසිල් සුව ලෙහි හොවා හමනා
මන්ඳ මාරුතය වූ නුඹ
වැළද ගන්නෙමි හද සෙනේහයෙන්
යළි ඈත් නොවන ලෙස..........
ඝණ අඳුරු නිශායම
රජ කරන ගණඳුරට
කණමැඳිරී එළි තිතක් නොවී මා...............
අහස් කුස සුදිලෙනා
සොළොස් කළ සපිරි පුර පස සදක් වී නම්.........
අඳුර මැද මුලා වී
පා නගන නුඹෙ දෙපා
සඳ දියෙන් දෝවලා
ගමන් මග කියා දි
සෙනෙහසින් රකින්නෙමි..............
උදා හිරු නැගෙන සඳ
තණ අගින් සිඳී යන
පිණිපොදක් නොවී මා.........
නිම් තෙරක් නොදක්නා
දළ රළින් ගිගුම් දෙන
නීල සමුදුරු ගැඹර වී නම්..........
නිමල ගංදියවරක් විලසින්
මා වෙතට සපැමිනෙන කල නුඹ
මුවදොර අබියස දෙනයන දල්වා
බලා හිදින්නෙමි සිඹ සනසන්නට................
nice...i like this...
ReplyDelete